از دهه 1950 استاندار مسکن در دانمارک پیشرفت بسزایی داشته است. بتدریج و با بالا رفتن سطح درآمد دانمارکیها منازل بزرگتری نیز ساخته شد. همزمان تعداد فرزندان خانواده تقلیل رفته و بخصوص از دهه 1960 به بعد تعداد بیشتری به تنهایی و یا فقط 2 نفر در یک خانه یا آپارتمان زندگی میکنند. در سال 1955 نزدیک به نصف جمعیت در منازلی که تعداد اتاق در آنها کمتر از تعداد ساکنین بوده زندگی میکردند. 45 سال بعد از آن معمول شد که هر فرد خانواده یک اتاق داشته باشد. 

در سال 1970 محل سکونت تقریبا یک سوم از جمعیت بدون حمام و دستشویی خاص خود یا شوفاژ بود. در سال 2000 فقط 7 درصد چنین وضعیتی داشته و بخصوص حمام خود را نداشتند. تقریباً همه منازل مدرن، گرمای راه دور دارند. یعنی گرما از طریق یک مرکز گرما و با استفاده از نفت یا گاز تأمین میشود. تعداد معدودی از منازل هنوز با بخاریهای نفتی گرم میشوند. 

بخصوص در دهه 1960 تعداد بسیاری از دانمارکیها در خانه های مخصوص یک خانوار مستقر بودند. در سال 2000 دو برابر تعداد سال 1955 در خانه های یک خانوار زندگی میکرد. همچنین تعداد جمعیت ساکن در ساختمانهای چند طبقه از 50 به 30 درصد تقلیل رفته است. 

تعداد منازل شخصی بسیار بالا رفته است . نه تنها اکثر خانه های یک خانوار، منازل شخصی هستند، بلکه بسیاری از ساختمانهای آپارتمانی چند طبقه که قبلاً اجاره ای بودند به منازل شخصی تبدیل شده اند. ولی خیلی از ساختمانهای نوساز چند طبقه دستگاههای مسکونی اجاره ای هستند. 

قیمت منازل اجاره ای و شخصی بسیار متغییر است و بسته به محل، سن، اندازه و وضعیت آنها دارد. 

پیدا کردن محل سکونت 

اجاره ای، سهامی یا شخصی

اکثر منازل اجاره ای در ساختمانهای چند طبقه قرار دارند. بسیاری بصورت بلوکهای بزرگ در کنار یکدیگر و در مناطق مسکونی شهرهای بزرگ ساخته شده اند. شهرداری ها به یک تعداد آپارتمان از جمله منازل مخصوص جوانان و سالمندان دسترسی داشته که در اختیار مستأجرین میگذارند. برای معرفی به چنین مسکنی باید شرایط خاصی داشت. در مورد این امکانات با شهرداری خود صحبت کنید. 

همچنین شرکتهای مسکن خصوصی وجود دارند که آپارتمان اجاره میدهند و بعضی صاحبخانه های شخصی نیز یک یا چند اتاق کرایه میدهند. بندرت یک خانه مخصوص یک خانوار اجاره داده میشود. 

بسیاری در خانه های شخصی زندگی میکنند

63% از جمعیت دانمارک در خانه های مخصوص یک خانوار زندگی میکنند. بخصوص خانواده های بچه دار که بیشتر آنها خود صاحب خانه هستند. اکثر خانه های یک خانوار بصورت ویلایی و در یک قطعه زمین ساخته شده اند. بعضی هم خانه های ردیفی هستند باین ترتیب که ردیف در کنار هم قرار دارند. 

30% از جمعیت در آپارتمانهای ساختمانی چندین طبقه زندگی میکنند. بخصوص افراد مجرد و بدون فرزند. اکثر این منازل اجاره هستند. 

بعضی در منازل مشترک زندگی میکنند که هر کدام اتاق خود را دارند و در مخارج خوراک و دیگر کارهای منزل شریک هستند. 

بسیاری از جوانان آپارتمانی را شریک میشوند و یا در یک اتاق اجاره ای نزد صاحبخانه خصوصی زندگی میکنند. 

دانشجویان میتوانند یک اتاق در خوابگاه دانشجویان اجاره کنند. در یک خوابگاه تعداد زیادی دانشجو در اتاقهای خود زندگی میکند. معمولاً اتاقها دارای توالت و حمام خصوصی است، در حالیکه آشپزخانه و اتاق نشمین مشترک است. 

منزل اجاره ای 

عمومی یا خصوصی

صاحبان منازل اجاره ای اشخاص یا شرکت مسکن عمومی است. شما میتوانید در لیستی که به نوبت آپارتمان داده میشود، ثبت نام کنید. یعنی وقتی نام شما در صدر لیست قرار گرفت میتوانید آپارتمان اجاره کنید. ولی ممکن است چندین سال در نوبت باشد. از شرکت مسکن سوال کنید. 

شرکتهای مسکن خصوصی بندرت لیست نوبت دارند. در اینجا صاحبخانه تصمیم میگیرد که چه کسی میتواند آپارتمان را بگیرد. 

پیش پرداخت یا ودیعه 

قرارداد پیش پرداخت را با صاحبخانه بگذارید

باید توجه داشته باشید که قبل از یا همزمان با اولین اجاره باید پیش پرداخت یا ودیعه ای پرداخت کنید. مبلغ آن باید با قرار بین شما و صاحبخانه تعیین شود. 

راهنمای اعلام اعتراض

اگر از تصمیم شهرداری ناراضی هستید میتوانید اعتراض بدهید. در نامه شهرداری باید در مورد مراجع رسیدگی به شکایات و مهلت زمان تسلیم شکایت اطلاعات و راهنماییهایی ذکر شده باشد. 

اجاره در اجاره 

اجاره از مستأجر

امکان اجاره آپاتمان از یک مستأجر یا سهامدار منزل وجود دارد. این «اجاره در اجاره» نامیده میشود و برای 2 سال مجاز است. اگر صاحبخانه راضی باشد، میتوان مدت آنرا بیشتر کرد.